Verkiezingsdag

Een verkiezingsdag als bijzitter in Roeselare

Een paar maanden geleden verscheen het mailtje in mijn e-box: opgeroepen als bijzitter. Mijn eerste gedachte? 'Leuk'! Tot ik las dat ik al om zeven uur 's morgens paraat moest zijn tot minstens drie uur in de middag. Toen kreeg ik even een dipje. Maar kom, we moeten allemaal wel eens een beetje burgerzin tonen. Dus ik herpakte me en besloot er het beste van te maken.

6u50: Spanning

De helpers stromen binnen. De sfeer is… rustig, een beetje gespannen zelfs, sommigen vermijden oogcontact te maken in de hoop naar huis te mogen.

7u: Nog zeven te kort

De voorzitter loopt nerveus rond. Zeven mensen zijn nog niet opgedaagd, we hebben er nog drie nodig om te kunnen starten.

7u05: Lotje-trek

Wie moet blijven, wie mag naar huis? Eén van de bijzitters stelt voor dat de moeders naar huis gaan, maar de groep protesteert: iedereen gelijk voor de wet! Het lot beslist dat ik moet blijven. Iemand vraagt of het echt oké is voor mij, maar zonder liegen: ik heb er zin in. Wat valt er nu niet leuk te vinden aan een dagje bijzitter spelen? Gratis koffiekoeken, een dag zonder snottebellen op te vegen, een belegd broodje 's middags én schrijfinspiratie opdoen.

7u20: Computers opstarten

Genoeg helpers gekozen. We kunnen beginnen. Namen zoeken op de lijst en afstempelen blijken populaire postjes. De taken worden verdeeld, de stemming zit erin. De voorzitter start de computers op.

Let the games begin!

Topdag! Ik heb vandaag dingen gezien en gehoord die ik niet snel vergeet. Wist je dat een hoop mensen nog niet weten op wie ze gaan stemmen? Sommigen komen met een stapel verkiezingsdrukwerk binnen, hun favorieten omcirkeld, en proberen dan alle namen aan te duiden. Ik moet je de teleurstelling niet beschrijven als blijkt dat ze maar één partij mogen kiezen. Eén meneer stond zelfs te twijfelen of hij niet op iedereen tegelijk kon stemmen, 'voor de zekerheid'. Om 14u59, het hoogtepunt: een lieve mevrouw die net op tijd binnenwandelt om de laatste stemmer van de dag te worden.

Volgende keer: bingo!

Als ze me de volgende keer opnieuw vragen, neem ik zeker bingokaarten mee. Want als ik iets heb geleerd, is het dat je hier perfect een spel van kan maken:

V Rollator-file

V Wenend kindje als mama de gordijnen dichttrekt

V Meneer die vergeet het gordijn dicht te doen

V Geen identiteitskaart bij

V Oudere dame die stemadvies vraagt

V Boze mevrouw zonder volmachtpapieren

V Handtas achtergelaten in het hokje

V Kaartje ondersteboven in de computer gestoken

V Bril vergeten

V Computer die het begeeft

V Technieker in de war

V Kaartje te snel uit de computer getrokken

V Buurtbewoner die je nog nooit hebt gezien

V Identiteitskaart vergeten ophalen na het stemmen

V Gordijntje dat blijft hangen door die veel te kleine ringetjes

Dus, voor wie de volgende keer nog twijfelt om bijzitter te worden: ga ervoor.

't Is een avontuur op zich en je hebt stof genoeg voor een blogpost. Helaas viel er na de middag niet veel meer te beleven in ons stembureau. Minder dan de helft van de stemgerechtigden kwam opdagen, een triest record, als je het mij vraagt. 'Gelukkig' konden we ons aantal opkrikken door kiezers over te nemen uit andere stembureaus waar het stemsysteem volledig was uitgevallen. Dat kan echt beter.

PS Wie is DJ Joeri Pauwels?

PS 2 Ik neem mee dat alle helpers in het stembureau tot het uiterste gingen voor een vlot verloop. Zelfs met kapotte pc's, stembureaus die tijdelijk sloten door technische problemen, boze burgers, verlepte broodjes en hokjes die bijna omvervielen als je hard aan het gordijntje trok.